Dielli im – Ferdane Sahiti
Në melodinë e heshtjes do të të kujtoj veç tyZemra mund të të dojë, edhe kur s’të shoh me sy E vetme, por jo pa ty, shfletoj librin,dhe ndiej aromën tëndeqë më drithëron shpirtin. Në
Në melodinë e heshtjes do të të kujtoj veç tyZemra mund të të dojë, edhe kur s’të shoh me sy E vetme, por jo pa ty, shfletoj librin,dhe ndiej aromën tëndeqë më drithëron shpirtin. Në
N’kit mejhane ashkuMej dertet m’bahen Kadeh dehje heshtjaMeze lot që n’faqe m’thahen Vargjeve t’derdhuna n’fletëNgjyra iu asht zbehErë shkrum malli lëshojnëN’mungesë t’ftofta dhé Frymën e përmallimit s’mun e majNeji jem m’vajton dertliN’ven t’ofshamës qe prej
Nëse një ditë dikë do dashurosh,dashuro atë që ngjyrën tënde të preferuar e di dhe kafen si e piDashuro atë që e do mënyrën se si ti buzëqeshdhe bën gjithçka për të të bashkuar me
Në letrën bosh, pika zuri vendMbas bismilahit, Lejlaja u përmendDhe sapo u shkrua emri i LejlasëLetra bukurinë ia mori dynjasëKush me dashuri dëgjon dhe shehFjalët e Mexhnunit menjëherë i njehKur boja e lapsit përzihet me
Me dhemb shpirti e nga dhembja nxjerr lot e ofshamëNuk duron kjo zemër të jetojmë të ndamëDua të ndez flakë të bujshmeE në zemren tande të mbetem nji vullkan që lë gjurmë të pazhdukshme. Premtimet
E përmallshme eci kalldrëmeve t’mahalles t’zanatlive t’shehrit kadim Eci direkt për n’xhami n’seher vakt e me i falë nja dy reqate me nxitim Kambët s’mbajnë prej halit t’ranuem e gjynyli po m’shpejton Ngutna me mbrri
Në të aguem, nji çerek ore mbasi pushoi ezani, ndërsa tymnaja s’qe hapërda dhe të dy palët po i pushonin gjymtyrët në istikame, nji za i thekshëm kangëtari i dha ngjyrë trishtimit: Ashtu siç leva,
-Rreth e rreth me mene t’andrrës i rash Iranit qe Persi dikur emnin e ka pas -Prej Konias e n’Stamoll edhe Turqisë Cep e m’cep i rash edhe Rumelisë -Edhe n’Bagdat pazarit vjeter trup i
Çfar është tradita? Si fjalë vjen nga rrënja latine ”tradere” nga ku me pas kemi “trasmetere, tramandare”, pra ka të bëjë me transmetimin, transferimin, pasimin, dërgimin nga koha e kaluar në të tashmen, të një
Përshtati: Qerim Ondozi Kur të vdes e kur tabuti se kam vdekë gjithkujt i tregon mos pandehni se trishtimi për këtë botë mua m’kaplon. Mos të qajë pas meje askush “sa dëm, sa dëm” mos