
Fatijona Bajraj-Gëzim lindjeje
Lindja e dikujt zemrat i shëndrritë Qysh asht lindja e Mustafasë Lindja e dikujt lot gëzimi i mbush sytë E t’ia shton nurin dynjasë Lindjet janë kastile çdo herë Si për gjana t’medha si t’vogla
Lindja e dikujt zemrat i shëndrritë Qysh asht lindja e Mustafasë Lindja e dikujt lot gëzimi i mbush sytë E t’ia shton nurin dynjasë Lindjet janë kastile çdo herë Si për gjana t’medha si t’vogla
M’kujto t’buzëqeshun Edhe kur zani i t’keshmes teme t’kete mbaru M’kujto t’buzëqeshun Edhe kur xhani prej bedenit t’ketë shku M’kujto t’buzëqeshun Edhe kur sytë nuk i hap ma dynjasë M’kujto t’buzëqeshun Se daim frymoj me
M’kujto bukur përherë Si pejsazhin ma t’hjeshëm M’kujto bukur përherë Edhe nëse mungesa jem t’ban si synin t’ndjeshëm M’kujto bukur përherë Edhe kur zemra jote vershon n’lot M’kujto bukur perhere Edhe nëse fryma jem nuk
Mjegulltymi e zjarriNa kish rrethuArmët në dorë i kishim marrE armikut vendosëm me i ba ballëFëmija pyeste: nënë ç’është ky tym i zi?Duro çupa ime se po vjen era Liri.Nënë ç’janë këta topa që po
Në çastin kur gishtat e lodhjesm’i mbyllin qepallatduke më kthyernë një udhëtare gjumiunë hyj në rrugicat e heshtura të pyllittë ëndrravetë takohem me të shkuarënme vitet e pafajësisë dhe naivitetit timme sekretet intimeqë ne atëherë
Në ato perëndimet e mia ti vjen pa u ndjerëMë avitesh e m’dëfton shumëçka kjo botë mbanë Më prek mbi supee pa zë më thua “sabër” e dashtunNë gjysëm perëndimeti veç shikime më fal Më
Me pasë mujt’m’i mbledhë krejt hijetqë trupat i kanë veshëmos me randu diellinMe pasë mujt’m’i zbritë t’gjithë yjetqë bashkë me hanënjanë rroba për qiellinMe pasë mujt’me zhba çmendinëbrenda njeriutndoshta kishin lindë mendime…
Nuk e di pse një zë të fshehur e dëgjojca fjalë që s’u thanë kurrë,për pranverën që iku,e asnjëherë më nuk erdhi.E tani eci nëpër rrugët pa emër,drejt një vendi pa adresë!Diku larg,për t’i gjetur
Ndonjëherë jam këngëTelave të kitares, ndjenjën këndojGrykës së KaçanikutZgjoj malle të fjetura, të mos vdesin.Ndonjëherë jam dhimbjeDejeve më pikon plaga, elegji vajtojLargohen kore dhimbjesh, gjallë mbesin.Ndonjëherë jam ëndërrNatën udhëtoj qetas, ëndrrat ëndërrojNë krahët tua shtrihem,
Asgjë nuk punon të dielave,përveç zemrës sime për ty.*Natën e mirë dashuri!Sa të dua, edhe ende më duket pak.Unë ende dua që mëngjesin tjetërtë të dua më shumë se këtë mbrëmje.*Kam filluar të brengosem,Se ndoshta