DALINË ARIFI-PA MËSHIRË
Sot e vrava për herën e dytëKur ika e nuk i thash një lamtumirëE kam vrarë shumë herëMbase edhe atëherë kur i thash të duaTë vrasësh dashurinë nuk ka nevoj plumbaE shpesh e kam kërkuar
BLERTË TMAVA VESELAJ-DO TË TË SHOH ME SYTË E QIELLIT
Bregut të detit si atëhereKur të shihja plot mallëngjimKaltërsisë që falte detilumturi i falje shpirtit tim.Në sytë e mi pafund kaltërsiaSe mrekullia ishe ti.Valët dinake kur ta puthnin trupinShpirti më mbushej gjithë dashuri.Një ditë ndoshta
BLERINA TËRBUNJA-RRENA QË ECËN MBI KATËR KËMBË
Të tana vargjet ti i thurrë njësojsi një merimangë që e end rrjetën pa kujdesveç e shpikë një problem — një farë e hidhurqë mbin nën dritën e syve të tu të ngatërruare beson problemin
ADELINA PALI-GAJZERË PUTHJESH
I lëshoja pa mend puthjet,Ato puthje që malli i ndezi prush.Përhapeshin ngado si petale lulesh,Nëpër shtat e në të nxehtat buzë…Me shpirt më bëje të dridhem,Lëkurën e zjarrtë ta djeg dhe më shumë.Të shkundja mbi
FERDANE SAHITI-HESHTJE
Lus Zotit çdo ditë të më falëPër lotët që kam derdhur pa faj.Ndjenjën që kisha s’mund ta përshkruaj,Ishte aq hyjnore sa s’munda t’ia them askujt.Nuk dija si të sillesha, por isha unë,Pa pushuar, kërkoja falje
FATIJONA BAJRAJ-PENXHERE DYNJAJE
Penxhere dynjaje hafëzAsht krejt çka syni m’paDillit paq diftohet e përtejmjaShiut lagun dhe ngjyra s’ka Përtej penxheres t’ashkutKa mbetë silueta e tijS’pat takat gjallnimiS’vijka, ani pse u betu t’vi Kaluen tre devra hafëzT’thatë e s’u
FERDANE F. SAHITI-FORCA E GRUAS
Grua ti je e shenjtë si drita që lind n’zemra, Ti ecën në errësirë, pa frikë, pa turbullira. Kur nata të mbulon, dhe mjegullat i fsheh, Prapë je aty ti dashuri, që akund tjetër nuk
FATIJONA BAJRAJ-DIMEN MALLI
Dimni n’derë t’zemrës hafëz Shkallën e drunit e ka vnu Po difton që arbaini i mungësës Po vjen tuj hapnu N’sini t’ashkut tem hafëz Hala brumi i mallit po gatuhet Piqet n’oxhak t’gjynylit tem Shtrohet
ROZAFA SHPUZA-KAJHERË
Kajherë rrugtimin e nisi nga fundi, aty te stacioni skajnor, ku thithi n’harrim nji cingare. Kajherë lidhëset e këpucëve i baj ny prejse fjongot më kujtojnë dhuratat kallpe… Kajherë i la shinat me m’ba qullë
LEOTRIM VLADI-PËRJETIM
Duke ecur drejt qetësisë, pyes veten nëse mund të largohem nga ky qiell i trazuar, larg shiut dhe horizontit gri… Në heshtjen e një hapësire të trishtuar, pranë një lumi, shfaqet një gjembore, duke ngritur