0 Comments

Në ato perëndimet e mia ti vjen pa u ndjerë
Më avitesh e m’dëfton shumëçka kjo botë mbanë


Më prek mbi supe
e pa zë më thua “sabër” e dashtun
Në gjysëm perëndime
ti veç shikime më fal


Më prek ashtu në paprekje dhe më ndjenë
pa kompleksitetin e paqartësisë
Në perëndimet tona
Të miat dhe të tuat shoqe

Ti di si më gjendesh
E të jesh e gjendshme
do të thotë me të dashtë pa kusht
Me të dashtë pa thënë e dhënë shumë sqarime

Related Posts

METIN IZETI-UNË DHE SHPIRTI

Mënyra e jetesës materiale ndryshon nga ajo shpirtnore në këtë mënyrë: njeriu material që e lë iniciativën nga duart e tij ka humbur. Në shpirt, megjithatë, humbet ai që mban iniciativën dhe nuk pushon dot.…

MUHIB KOZHANI-AJO QË DERI NË VDEKJE NUK MBARON

Duke ecur i vetmuar në rrugët e qytetit,Me letrën tënde në duar, prej muajsh,Me barrën e një kujtimi të vetmuar,Fotografinë tënde të ndrydhur në duar. Çdo ditë kaloj andej nga dera jote,Shikimi çdoherë me mbetet…