DËGJOJE NEJIN Ç’THOTË / biseda të MesnevisëE PËRKTHEU NGA TURQISHTJA: Mithat Hoxha Krahas Mesnevi-Sherif’it e cila fillon me “Bishnev in Nej”, edhe një rubai e HazretiPirit/Mevlanait fillon me të njëjtën fjalë: Bishnev…Bîshnev tu zî nej
(Përktheu nga gjuha turke: Fatijona Bajraj) A dashurohet pa frikë?I fshehur pas roletave të mbyllurame frikë të kam dashur gjithmonëUnë çdo here jam firkësuar të humbasedhe nëse në dukje aryse për tu frikësuar s’kam pasNdërsa
Jeta në epokën e “autokracisë digjitale” duket se e zhduk përgjithmonë kulturën. Skllevërit e Rendittë Ri përpiqen me ngulm ta përshpejtojnë vdekjen e letërsisë, së shpejti nuk do të nevojiten as ata– transhumanizmi, me shumë
Tashmë janë bërë më shumë se dy vite që kur revista “Uji” filloi rrugëtimin e saj. Revista, dikurishte një ëndërr dhe ëndrrën tonë vendosim ta hedhim në realitet. Në fillimet tona nuk kishim asgjërreth vetës,
Lemni, po du me qenë si ai njeriu që rrin te ura,veç lëkurë e asht..Ai zgjohet, ha, pi, qesh me lot,qanë, bërtet, rrihet, shtrihet por i vetëm àsht..Gjatë gjithë k’tyre proceseve,gjatë tërë k’saj dite ai
T’pashë mbramë.Ishe më ndryshe se herën e fundit që t’kam pa,Prej larg sikur dojshe me m’bërtitë e me m’sha,S’munda me t’prek, veç erën ta kom ndi..Erë, që s’ke e jotja se ishe duke pi.M’u duke
Po prapë binte shiIsha ulur nën një çatiNdalem e mendoj, me veten flasPo ku na mbet ky njerëzillakJeta më ka sfidueShumë për njerëz jam mundueDiell me shi është ngatërruarSikur njerëzit që janë hutuarMale e bjeshka
“Kishte kaluar dy pas mesnate, dhe unë ende isha duke punuar në zyrën time.Isha që nga paraditja i mbyllur aty. Nuk lëviza as edhe për një moment tëvetëm. Isha i rrethuar nga letra dhe dokumente
Për dallim nga filozofitë dhe besimet tjera, në Islam njeriu asnjëherë nuk kapasur nevojë ta pyes veten kush jam unë; ndërsa kjo pyetje gjithmonë ka qenëthelbi i çdo problematike. Ai njihet si qenie e Zotit,
A ka ndonji vend në tokë që ka mbetë i pabanuem me shqiptarë? – pyeta, mafort tue dashtë me e pyetë veten. Depresioni që i rrodhi prej syve, m’u duksikur ra në pellgun e kafes