Izabel’!E mallkumja prej bukuris’ s’vet IzabelMe gjinjte kryeneçë, belin e hollee vithet perpjetë,se…. kaq t’duken e mallkumja Izabel’! M’fal!Nuk u prezantum…Jam ai djali me shpatull te ramê,qe ecte pak çalë.E nga e ecuna pak çale,pati
Indet tona rrokullisur prej malitnë hone të thellaku mendimet në kredhjen e tyre kotensi një kothere buke ngelur në tavolinëdhe ku etika e Florës dhe e Faunësi përvidhet kinse errësirës që na ka pushtuar Qerthull
Kam humbur në sheshin e ElizesëI cili sot më duket i pafundKëtu të gjithë njerëzit bëjnë pazarNdërsa ty s’të gjej askundKur je në vendin e dashunisëI vetëm pa dashuninëËshtë sikur ta kesh gjithë botënPor prap
Tringëllima rreth se cilës mijëra fluturaEnden të përhumbura e n’trishtimN’aktin e mizorisëQë n’dukje të parëNuk duken si asgjë tjetërVeçse si nje qetësi e bujshmeQe asgjë te çuditshme s’kaMijëra furtuna ndodhin heshturMbërthyer pas agonisë se natësKu
Atë ditë lëshomi flokët lirshëmSytë mbyllmi kadal’E buzët leji qysh i lashë tuj keshSi n’ditën kur t’dola përballë Dur’ e kamë drejtojiSa gjaku s’m’u ka ngriMe puthjen n’ballë të nxehtëLidhe çarçafin gjithë bardhësi Mbaje dritën
E madhe siç je.Ashtu siç të bëjnë veprate e tuaMe kokën lart.Tregoji botës madhështinë dhe fuqinë tëndeAni se je e brishtëAni se je e bukurAni se ekzistenca e vetë njeriut nis me ty,e mbaron përmes
Dhe çdo gjë e spikatur bukur në një vend,një kujtim i përzemërt që të vjen në mend,por, sheh se asgjë nuk i jep shije kësaj toke,nëse ajo që ndihet, nuk është reciproke! Akrepat e orës
Ti rilindesh nga hiri yte ke dhuratë nga natyratë ringrihesh sa herë rrëzoheshnuk ke pohuaras nuk ke mohuar kurrëvetëm ke parë dhe dëgjuarrrenat e përdalakëngët e përçudëtafjalimet shkumëzuesedhe duartrokitjet për atanuk ka këngë për tyas
Dua t’shpalos ndjenjën e gëzimitNë ato momente kur më të vërtetë e ndiejSeç verbohem nga drita e skepticizmitVezullim… e unë di, mos të shoh përtej Një mendim në trajtë mitiKa kohë që bën folenë në
Nana sot e ka datëlindjenU bë katër vjeçe.Sa ngadalë u rritkan të vdekurit.Ajo tash atje është fëmijëPrindërit e mbajnë për doreEdhe andej si dikur këndej. Vrapon pas fluturaveMbledh luleSa shumë i donte Nana LuletEdhe emrin