0 Comments

zhvesha kujtimet me këmishën e bukur
Për festë vetë e zgjodha
I përqafova kujtimet një nga një
Malli e gëzimi më ikën me zhgënjimin
Kujtimet u zhdukën morën arratinë
Lutem të mos më kthehen kurrë
Kënga magjike e shpirtit tim
Filloi të këndojë me flladin serenatë
Në pranverë me lulët e bukura
Hënës i përgjerohëm m’i ruajë kujtimet
Nën rrezët e diellit le të shkrihen
E mos të përsëriten më kurrë!


Related Posts

HYRË H. FAZLIJA-JAM HAJDUTJA JOTE, VJESHTË…

Të kam vjedhur të gjithapikat e vesës,mëngjeseve kur dielli zgjohet,lindur me flatra zogu…Të kam vjedhur të gjitha puthjet e gjethevegjersa përqafojnë tokën,n'lagështi nate…Po.Të kam vjedhur, vjeshtë,përplasjen e erës, valë,shtrënguar n'gjoks tik- takesh,kristal shpirti…Të kam vjedhur,…

BAJRAM KARABOLLI – METAMORFOZA

Vajzë e re dhe e bukur, me syze dielli majë kokës. Me një buzëqeshje të gjerëe të ëmbël, më shënon emrin dhe më pyet se ç’përfaqësoj. Veten time, - i them shkurt dhe, edhe pse…

METIN IZETI-MARGJINALIZIMI I TRADITËS

Pavarësisht se çfarë mendon një person, ai mbart një pjesë të trashëgimisë sociale të shoqërisë ku jeton. Me fjalë të tjera, një person nuk mund t'u rezistojë plotësisht kodeve shoqërore, mentalitetit të gjuhës që flet…