Duke ecur i vetmuar në rrugët e qytetit,Me letrën tënde në duar, prej muajsh,Me barrën e një kujtimi të vetmuar,Fotografinë tënde të ndrydhur në duar. Çdo ditë kaloj andej nga dera jote,Shikimi çdoherë me mbetet
Më lejo të shkruaj,Shekujt,Më lejo t’i këndoj,Vitet,T’i thur lavdi kohës,Gjurmëve të saj,Të grisura në çdo cep historie,Kudo,Nën hapa ,Me baltë të mbështjella,Të lara me gjakun e njomë,Nëpër beteja,Të groposura me dheun e tradhtisë,Kundërmon aromë varfërie,Më
Dola prej vetesVeç për një shëtitjePër pikë qejfiHyra në oborret e veteve tjeraPa lejePa trokitjePa e thirrë askëndS’doja ndeja a bisedaE urrej të qenit mysafirTë dielen mbrëmaU dashtë të kthehem sërishPor te vetjaNuk m’pranuan pa
Hija jeme mbytë në nji fotografi pa ngjyragërryen kujtimet, andrrat e zhuritunae tisi i bardhë i flokut rrudhat e ballit i mbulonpor jo vetminë që konak n’shpirt i banNë nji fotografi pa ngjyrashoh nënshtrimin syqorr
Zgjodhëm rrugët e vegimitMbi kurorën e pendimitIkëm.. u fshehëm në gënjeshtërT’ia dinim për njëri-tjetrin nuk deshëm.Rri n’meni kujtueA nime t’kam lodh tuj t’dashunue?Tuj t’dasht a nime t’kam venit?Që s’u banëm bashkë një ditë.Shkoj përtej andrra
Të kam harrue pakstinën e dimrit e kam lanë me shkuepa ja qëndisë me borë kurorën dashnisëe me marue me frymë fronin e dielltëpak të kam harruepërtej qiellnash kam ikë shpirtine topitun në mirazhet e
Se s’ka njeri n’këtë jetëQë me hanën derma s’ka ba,Edhe nëse zgjidhje s’ka gjetëHallet, hallet me tà ka ça!Oj hanë!a me ça dert me nanë,a me mbajt veç me ty k’ta?se çka po i thàm
A e keni pa si buzëqesh hána kur krejt i hedhin sytë nga ajo për t’pa fytyrën e saj..Nj’ashtu ndihem unë kur sytë e tij plot dritë, ndeshen rrufeshëm në fytyrën time..S’ka dritë që ta
Le t’i kthej dikush yjet përmbysMe kamxhikun e ëndrrave të shpërthyeshmeTë qëndisura kaherëN’borë e diellN’symbyllje a n’agimMeteorët mos të njohin grusht toke-Vetëm gjoks sokolianVetëm sy kallur me shpresëMe buzëqeshje-burim i tyre: dhimbjaSe boll bariut delja
Tani që qielli i shpirtit copëtohetE hana e gjakosur nga malli ndahetEdhe po u mbushën krejt detet me lotGjynahu i mungesës më nuk mund të lahetSexhadet ndiejnë mall ta takojnë një ballëMall ka trëndafili për