Sezai Karakoç-Vdekje (Lejla dhe Mexhnuni)
Përktheu nga turqishtja:Fatijona Bajraj
Do të ta tregoj vdekjen në shoqëri të vjeshtës
Shoqëruar nga dielli i dimrit
Mirëpo, pashë që kjo nuk ishte vdekje, veçse ringjalle ishte
Është një njoftim që tejkalon natyrshmërinë
Vjeshta dhe ngjyra e verdhë këtë shpërngulje tregojnë
Kjo ngjyrë kuq si gjaku urrejtje tregojnë
Në dukje e kuqë e në esencë jeshil
Në dukje urrejtje por në esencë nuk është
Pajtimi i përkohësisë më të përhershmen
Konkurrenca e faljes më faljen
Rënia e gjetheve nuk është për ketë tokë
Është një goditje rrufeje malit
Nuk është vjeshtë, është pranverë
Pas vdekjes ka jetë të pa fund
Retë hapen dhe dielli del
Pikat e shiut në copëza përlash shndërrohen
Deti tundet e në shesh nxjerr thesarin
Kuptova që ata nuk kanë vdekur
Në emër të vdekjes,
Duke vendosur maskën e vdekjes në dritë u shndërruan
/Revista-Akademia/