
Abdurrahim Karakoç
Përktheu: Fatijona Bajraj UNË ÇDOHERË TË MENDOJ TY Unë çdoherë të mendoj ty Përgjatë imagjinatave të pafundme Unë çdoherë të mendoj ty Yjet rrëshqasin nga lart Ngjyrat shkëputen nga nata Zemra ime rrjedh lehtas Unë
Përktheu: Fatijona Bajraj UNË ÇDOHERË TË MENDOJ TY Unë çdoherë të mendoj ty Përgjatë imagjinatave të pafundme Unë çdoherë të mendoj ty Yjet rrëshqasin nga lart Ngjyrat shkëputen nga nata Zemra ime rrjedh lehtas Unë
Përktheu nga turqishtja: Fatijona Bajraj Në fushën e Bursës ngadalë po zbret pranvera. Jemi dy shokë të internuar. Kur dalim nga shtëpia në të cilën qëndrojmë me qira, shkojmë dhe vijmë duke u dridhur rrugës
Përktheu: Fatijona Bajraj Nëna ime në të katërmbëdhjetat u bë nuse, në të nëntëmbëdhjetat u bë kurban. Nëna ime e bukur, që kishte buzëqeshjen si shkëlqim dielli, u ther me thikë para syve të mi,
Përktheu: Fatijona Bajraj Në kafene u dëgjua një goditje shpulle, shkllap. U ndal gjithçka, tallva, domino, loja e letrave dhe bisedat. Kokat u kthye kah tavolina prej nga u dëgjua zëri i shuplakës. Ai i
Përktheu: Fatijona Bajraj Njëri quhej Reshid, tjetri Durmush. Reshidi ishte shtatgjatë, i hollë, Durmushi ishte i shkurtër dhe i trashë, aq sa t’i thuhet topolak. Ishte pranverë. Kishte rënë shi. Në tokë mbizotëronte një ditë
Përktheu: Fatijona Bajraj Një mbrëmje, kur u kthye nga shkolla, Rasimi gjeti një zarf që kishte ardhur në emër të tij. Brenda zarfit ishte një letër e zbukuruar me lule, në të cilën shkruheshin këto