DRITA OSMANI – GRUA…
E madhe siç je.
Ashtu siç të bëjnë veprate e tua
Me kokën lart.
Tregoji botës madhështinë dhe fuqinë tënde
Ani se je e brishtë
Ani se je e bukur
Ani se ekzistenca e vetë njeriut nis me ty,
e mbaron përmes teje.
Shqyeji të gjitha brezat që të mbuluan gojën
e të bën të mos ndihesh e gjallë.
Thyeji gjithë ato këmbë që të penguan hapin,
akoma pa lëvizur këmbën
Dëshmohu!
Guxo!
Fol!
Fito!
Merr!
Asnjëherë mos përfundo shifër, numër!
Asnjëherë!
“Emër: dhe “kryefjalë”,
për çdo gjë e në çdo gjë të dua!
Hape mendjen, vetëdijësohu!
Pak punë, zbuluar a kokë mbuluar,
guxo ta bësh këtë hap të domosdoshëm!
Guxo e thyeji krejt barrikadat që të penguan të dëshmohesh.
Të kesh!
Të jesh!
Përmbi teje askush,
Veç ti!
Ti e mira, e bardha, e shtrenjta, e shenjta grua.
Ti melodia e padëgjuar që e dëgjoj me ëndje
Veç ti!
Askush mbi ty!
Askush,
grua!