Fatijona Bajraj-Malli i hojeve t’shpirtit
Rrodhi malli prej hojeve t’shpirtit t’harlisun
Dhe çdo pore nji zashëm përmallueshëm gumëzhon
Ndjenjat që m’kullosin nektar mallëngjimeve
M’dhanë shijen e mjaltit t’muhabetit që tash m’mungon
M’asht thanë (e çka s’më asht thanë) që ka mall përtej mallit
Dhe se përmallimi veç sa shtohet në prani
M’asht thanë që t’lumtunon edhe mallmllefi
Si hedia e dhurueme natës me shi
Sytë e mi janë tellall që i flasin dynjasë
Diftojnë për dashtuninë që e kam strehu
N’qypat e krisun t’zemres tem t’lodhun
Takati i t’cilës me t’dashtë s’më ka mjaftu
Flasin sytë e mi për mallin që kam
Jo me fjale, jo me bejte, po me gjuhë loti
N’bunarin e pafund t’shterrun t’mungesës tane
Pres ujë gjallnie me m’u ba sall nji përqafim i joti
Eh, sa prita stacioneve t’vetmisë
Me ardh prapë treni i haberit tan
N’shinat e ndryshkuna t’kujtimeve t’mia
Ti që je ardhja ma e bukur çka pa ky xhihan