0 Comments

Mungesa jote m’ka lanë t’ngratë
Vaji im, vaj fukaraje
Jo për skamjen, po për ty nanë
Xhenet i asaj bote dhe i kësaj dynjaje
Më dhemb mungesa sa ma s’ka
Ky shpirti im krejt m’asht tha
Due përditë më t’përqafu
E di që për mu, malli t’ka përvlu
Mall ke ti, mall kam unë
Ndamja sjell mall pa fund
Prushi i mallit me u shu s’mundet
N’djep të zemrave gjithmonë përkundet

/RevistaUji-VII/

Related Posts

IMER TOPANICA-USHTARI

Në të aguem, nji çerek ore mbasi pushoi ezani, ndërsa tymnaja s’qe hapërda dhe të dy palët po i pushonin gjymtyrët në istikame, nji za i thekshëm kangëtari i dha ngjyrë trishtimit: Ashtu siç leva,…

IMER TOPANICA – ANDRRA E HANËS

Kur Hanës i duel gjumi, qe natë. Bahet që kish fjet shumë, sepse nuk i kujtohej asgja, veç andrrës së çuditshme që e shihte çdo natë.Tue qenë që terri e kish mbulue botën, ajo, fillimisht,…