
FATMIR MUJA-UJI I ZEMRËS
Pa ty lotët s’mund t’i mbajE me ty gjithsesi qajNë këtë botë u bëra lotPor në ashk nuk qahet kot Aq sa vend në zemër zurePo aq lot në sy më prurePor çdo lot që
Pa ty lotët s’mund t’i mbajE me ty gjithsesi qajNë këtë botë u bëra lotPor në ashk nuk qahet kot Aq sa vend në zemër zurePo aq lot në sy më prurePor çdo lot që
O ti që i jep dritë këtij qielli pa skajHana është kandil i natës se ti je dritë e sajAskush në këtë botë dashurisë sate s’ia kalonSa herë të përmend, emri yt më ndriçon Nga
Të kërkova në çdo ëndërr.Të kërkova në çdo mesnatë.I thinjur dredh rrugën si një cigare,Dhe po stë gjeta frymë nuk marrë. Të kërkova në çdo qytet.Të kërkova në çdo fshat.Ti ishe fshehur mes kufirit të
O shi,A munesh me i la krejt mëkatetA munesh me i la krejt t’këqiatA munesh me lëshu mëshirëHajt t’lutna sot, bjer pak ma shumëSe e mira s’po munet me dalë n’dritëAsht mbulu nga padrejtësia, nga
Dashtunia jonë a’ tjetër dashtuniU takuem si n’kohë t’moçmeKur t’dashtunuemit takoheshin te kroniE shkëndijat e dashtunisë kanë lé n’gurgullimën e ujitEh, Tjetër krue asht kroni jonë i takimitNa s’u takuem me shu’ etjen e ujitU
Pasha nurin e HakutKur malli i jarit sabrin ta tretëS’gjen takat ma për pritje t’gjataDakikat pa ta t’nguliten si shigjetë Çdo sekond t’doket shekull i randëZemra e lodhun prej pritjeve bjenAsnji gja tjetër nuk t’ngushëllonPos
Zemra në terminologjinë kuranore emërtohet si kalb. Rrënja e saj vjen prej fonemave k-l-b që ka kuptimin e ndryshueshmërisë, të kthimit nga një anë në tjetrën. Edhe zemra është emërtuar si e tillë për shkak