FATIJONA BAJRAJ – TI…
Ti je rrokja ma e bukur e fjalës lumni
Ti je vetë manaja e fjalës madhështi
Ti je burim i rrjedhës t’dashnisë
Dashni që m’bahet shtrat lumi drejt Hyjnisë
Ti fener i udhës tem t’mundimit
Ti qiri uzdaje i pashkymun shpëtimi
Ti huzuri i shpirtit makam pushimi
Qyp i mjaltês t’mallëngjimit
Ti drandofille që stinët s’të strehojnë
Ti degë rahmeti ku bilbilat kn’ojnë
Ti fushë beteje ashku ku ndjenjat garojnë
Maja e përsosmënisë që alimat synojnë
Ti vargu ma i bukur i çdo poezie
Ti kryevepra e çdo letërsie
Ti legjenda e gjallë e çdo historie
Je pupzë e bekueme n’kit udhë dashnie
Ti nur i hanës që n’mes t’mujit del
Ti freski e ujit që prej bjeshkës rrjedhë
Ti ashk që s’kputesh sa do që largësia t’tjerrë
Kisha dashtë me m’varrosë aty ku kamba jote shkelë
Ti texheljati ma i bukur i Hakkut
Ti manaja ma e thellë e ashkut
Ti aroma e kandshme e zambakut
Edhe 40 jetë me i pas kurrë s’muj me t’dal hakut
N’huzur tan gjithçka ka shije
N’mungesë tane as pisha nuk jep hije
Për gjynyl t’Vahides je ma e shejta hedije
Vula e divanit t’kësaj dashnie