Tokë plot ar-Ferdane Sahiti
Pranë vetes dua të të mbaj, edhe pse çdoherë me bën të qaj. Më quajtën pa fat, më ndëshkuan duke më vrarë, që linda në një tokë plot ar, ani pse askush nuk të meriton
Pranë vetes dua të të mbaj, edhe pse çdoherë me bën të qaj. Më quajtën pa fat, më ndëshkuan duke më vrarë, që linda në një tokë plot ar, ani pse askush nuk të meriton
Kosovë, vatani jem i shejtëQefin m’u baftë flamuri ytNuk ma ndrrojnë dashninë për tyEdhe po t’ma qesin lakun n’fyt Ta du fort kaltërsinë Që flamuri yt ma kaBekohet copa e bezitKur harta e artë qëndiset
Titanët kanë atmeS’asht ky nji mitAta lindën e u përndritën Në tokën që jep përjetësi Rrezet e diellit në tokë lindinS’asht aspak çudiAjo tokë shndrit botënAsaj ia falë madhështinë Dashtunia në tokë ka folenëKjo asht
Dëshmorët tanëDerë në varre kanëFrynojnëKur ne frymojmëVeç s’vdesinS’vdesinKur ne vdesim Përherë luleve u hedhin ujëMaleve nxjerrin bagëtinëLartë ngrisin flamurinDhe prehen në varre prapëKur shohin diellin, kur shohin diellin Dëshmorët tanëDerë në varre kanëE kaherë Kaherë
O atdheu ynë i dashurTi je drita e lirisëNë tokën tënde të bekuarErdhi dita e pavarësisë O atdhe mbushur me luleLulëzofshë për jetë e motNë qiellin tënd mbushur me yjeNe fëmijët gëzojmë sot Klasa 3,