SHAHIN ÇAKAR
18 May, 2023
0 Comments
Dita po perëndon në heshtje pas bjeshkëve
Pas pak ky qytet fle në gjë të errësirës
Vorbulla dhe mua në varr më tërheqin
Brenda syve të mi dritat fillojnë të sillen
Këtu,
Në dhomën e ngushtë, në mure të plasaritura
Krijesat në kujtesën time që pamja e tyre tokën prekë
Dhe flaka e zhveshur e një llambe ende po digjet
Një mori zërash jehojnë nëpër rrugë
Shtrihem në shtrat sipër i mbuluar
Fryma më ngulfatet, sytë më janë zbehë
Mbes i shtangur porsi i vdekur
Zgjohem me vrull i trishtuar
I molisur dhe i zbehur
Mendja në vuajtje më është zhytur
Nuk më largohet assesi
Rrahjet e shpejta të pa pritura zemre
Trishtimi dhe frika po vazhdojnë të jenë
Dhe pse e dinë që përsëri do bërtas
/RevistaUjiVII/